Eerste week in Federal Way

12:56

Vandaag is de eerste keer dat ik voor een lange tijd alleen thuis ben. Dit betekent dat ik genoeg tijd heb om een stukje te schrijven over mijn eerste week in Federal Way. Want wat is er veel gebeurd deze week. Het moment dat ik werd opgehaald op het vliegveld van Seattle en mijn gastgezin voor het eerst ontmoette lijkt alweer weken geleden, terwijl ik hier pas iets langer dan een week ben.

Ironisch genoeg begon mijn eerste volledige dag hier zoals nu, namelijk alleen thuis. Ik had even de tijd nodig om bij te slapen, en tegen de tijd dat ik wakker werd was de rest van het gezin alvast naar de sportschool gegaan. Waar het oorspronkelijk de bedoeling was dat ik ook mee zou gaan om mijzelf in te schrijven, was mijn gastgezin vanwege tijdsgebrek alvast vertrokken. Overigens ben ik de dagen erna wel mee gegaan naar de sportschool, en ik moet zeggen dat de groepslessen best zwaar zijn. De sportschool is op zichzelf weer een onderdeel van een Community Center, dus er is met dezelfde pas ook mogelijkheid om te zwemmen, te poolen of te sporten in de sportzalen.

Tijdens mijn eerste dag heb ik ook mijn vakkenpakket voor school volgend jaar samengesteld. Het komende jaar heb ik de vakken Engels AP, US government, Statistics, Psychology, Speech and Debating, Science en Lifetime Sporting gekozen. Daarnaast ga ik tijdens de eerste periode tennislessen volgen als extra sport. Ik heb mijn rooster nog niet gekregen, maar ik heb al wel gehoord van andere exchange students dat elke dag op een High School precies hetzelfde is, wat zo zijn voordelen en nadelen heeft. Zo is het niet heel moeilijk om je rooster te onthouden, maar het gebrek aan afwisseling lijkt mij best saai. Maar goed, ik weet nog niet precies hoe het allemaal werkt op High Schools, dat ga ik nog allemaal meemaken. Mijn eerste tennisles, die net als alle andere sporten tijdens de eerste periode al beginnen in de zomervakantie, was echter alles behalve saai. Tennisles is hier namelijk veel intensiever dan ik gewend was in Nederland. Mijn eerste les stond vooral in het teken van conditie- en krachttraining, terwijl ik met tennislessen normaal nooit last had van vermoeidheid. Gelukkig heb ik een goede conditie, en die had ik nodig ook.

Na mijn eerste tennisles heb ik een Amerikaanse sim kaart aangeschaft, dus vanaf nu ben ik voor bellen en sms’en te bereiken op mijn Amerikaanse nummer (253)249-9089. Whattsapp werkt nog wel via mijn Nederlandse nummer. Nadat alle administratieve zaken geregeld waren, was bij thuiskomst een groot deel van de familie gekomen, en we hebben gezellig samen gegeten. Eigenlijk was dit helemaal niet zo speciaal, want er zijn vaak familieleden die gezellig over de vloer komen. Bovendien komt de familie van de kant van mijn host-moeder van oorsprong uit Friesland, dus er zijn hier veel Hollandse spullen in huis, zoals vruchtenhagelslag en speculaas. Deze spullen zijn afkomstig uit het plaatsje lynden, waar een kleine Nederlandse gemeenschap leeft en waar een Nederlandse supermarkt aanwezig is. De moeder van mijn host-moeder, die ik afgelopen zaterdag ontmoette, kan zelfs Nederlands spreken. Ze is inmiddels 88 jaar, maar komt nog steeds elke week langs om ons huis schoon te maken. En ja, elke week rijdt ze met plezier in haar eigen auto naar ons huis omdat ze dat zelf graag wilt. Ik vind het bijzonder knap.

Dan is er nog iets aparts. Vanaf het moment dat ik wist dat ik naar Seattle zou gaan, werd mij verteld dat ik de Hollandse regen vooral niet zou gaan missen, omdat het in Seattle ook altijd regent. Maar tijdens mijn eerste week heb ik bijna geen regen gezien. Vandaag miezert het een beetje, maar de eerste dagen deed mij vooral denken aan een zonnige zomervakantie. We hebben veel mazzel gehad met dit mooie weer, want ik heb de afgelopen dagen veel buitenactiviteiten gehad. Om te beginnen ben ik samen met een groot deel van alle exchange studenten van Washington State naar Lake Tapps geweest, om daar aan het meer te barbecuen, te volleyballen en natuurlijk veel wateractiviteiten te doen. Het is echt bijzonder hoe wij, exchange studenten die uit allemaal verschillende landen komen (van Tadzjikistan tot Equador), zo’n hechte groep vormen.

Het afgelopen weekend ben ik met dezelfde groep, plus de mensen die later aankwamen, op kamp geweest in de bossen van Washington. Hier hebben we gepaintballd, gezwommen, gekanood en vooral weer veel plezier gehad met zijn allen. Samen met mijn groep hebben wij ons eigen land gecreëerd tijdens een opdracht (Esmalendoland, een samenvoeging van Spanje, Duitsland, Libanon, Indonesië en Nederland), en hebben we lekker gesport met zijn allen. De hoogtepunten van dit weekend waren voor mij echter de speeches van motivator Mike Millar, die de gave heeft om iedereen diep te raken tijdens zijn verhalen. What are your hopes, your dreams, and your ambitions was een van zijn thema’s, waarin hij het verhaal vertelde van zijn veel te jong gestorven neefje. De dagen in het kamp waren dus bijzonder mooi om mee te maken, en aangezien er nog veel meer activiteiten gepland staan met onze exchange groep heb ik alvast veel dingen om naar vooruit te kijken.

En zo zijn we weer aangekomen bij vandaag. Hallie is inmiddels thuis gekomen van haar kamp, dus ik heb inmiddels mijn hele gastgezin ontmoet. Omdat de school van Cees en Hallie vandaag al is begonnen en Hakie en Brian moeten werken, ben ik tijdelijk alleen thuis. Vanmiddag heb ik weer een tennisles, en ik moet nog wat laatste spullen kopen voor school. Want morgen is het zover, dan gaat het ‘normale’ leven weer beginnen. Mijn abnormaal lange zomervakantie is ten einde, school gaat weer beginnen. En dit jaar heb ik er meer zin in dan ooit, al is het ook wel even spannend. We gaan het allemaal meemaken.

Groetjes uit Federal Way!