Inburgeren op verschillende fronten

21:57

Woeter Groet. Walter Groet. Wauwter Groet. Het is een terugkerend fenomeen tijdens mijn eerste weken op school: het uitspreken van mijn naam. Verschillende docenten en mede scholieren gebruiken verschillende variaties, maar feit blijft dat de authentieke klanken in de Nederlandse taal niet uit te spreken zijn voor de meeste Amerikanen. En het is niet dat ik er een groot probleem mee heb, ik heb immers zelf ook een flink “europees” accent, maar het blijft grappig om de twijfelende gezichten van docenten te zien tijdens het voorlezen van de klassenlijst.

Over klassenlijsten gesproken, de klassensamenstelling van de verschillende vakken verandert na 3 weken school nog steeds elke dag. Het is in High Schools namelijk in de eerste weken de gewoonste zaak van de wereld om van klas te veranderen, omdat de leraar je niet aanstaat, de klasgenoten niet leuk zijn, of omdat er te veel huiswerk wordt opgegeven. Zelf ben ik ‘slechts’ 1 keer van klas geswitched. En dat was een verhaal op zich. Nadat ik dacht Fashion Marketing (waar ik de enige jongen in de klas was) te hebben ingeruild voor Personal Finance, bleek dat er in het lokaal geen computer meer beschikbaar was voor mij. Dus werd ik geplaatst in de reguliere Marketing klas, waar wij momenteel les hebben in de kantine omdat er geen lokalen beschikbaar zijn, wat een tussenuur sfeer tot gevolg heeft. Tussenuren bestaan trouwens helemaal niet op mijn school. Op het moment dat een docent afwezig is, zijn er speciale ‘invaldocenten’ die de uren van afwezige docenten overnemen. Zo komt het dus nooit voor dat je even lekker een uurtje in bed kan blijven liggen, wat ik op mijn oude school toch altijd zeer waardeerde.

Er zijn mij trouwens veel nieuwe (kleine) verschillen tussen High Schools in Amerika en Nederland opgevallen, waar ik me toch even aan moest aanpassen. De meest clichématige daarvan is het eten. Het blijft voor mij raar om scholieren te zien ontbijten met chocolade cornflakes en lunchen met Starbucks, pizza en chips. Daarnaast ben ik (voor de verandering) eens een van de langste personen uit de klas, en is er een groot verschil in moeilijkheidsgraad tussen de vakken. Waar ik tijdens US Government van mijn lerares te horen kreeg dat ik “meer zou gaan leren over de US politiek dan ik ooit zou willen”, en dat ook bevestigd kreeg ik het massale huiswerk, zijn vakken als Debatteren of Scheikunde heel makkelijk. Klassen zijn namelijk opgedeeld per moeilijkheidsgraad, en niet qua leeftijd. Je kan het je er dus voor een groot deel erg gemakkelijk van af maken bij het kiezen van je vakken, maar het zit er dan wel in dat je met 15 jarigen in de klas zit.

Naast school heb ik het ook druk genoeg trouwens. Het wedstrijdseizoen voor tennis is nu echt begonnen, en ik heb mijn ‘debuut’ in het tennisteam al gemaakt. Nadat ik de eerste wedstrijden nog niet mocht meedoen vanwege een tekort aan trainingen, speelde ik afgelopen week mijn eerste wedstrijd. En met succes, want mede dankzij mijn wedstrijd heeft onze school gewonnen. Helaas zijn er ook al wedstrijden afgelast, omdat het in Seattle weer ouderwets veel is gaan regenen. Nederland is dus niet de enige plek die bekend staat om zijn regen. Mijn tennisteam is trouwens een hele gezellige groep. We zijn al uit eten geweest met een deel van het team, en volgend weekend hebben we een toernooi in Vancouver, waar we in een hotel verblijven. En nee, dit is niet het Canadese Vancouver, wat ik eerst ook dacht, maar het plaatsje Vancouver in Washington. Maar veel maakt dat niet uit, want ik ben er zeker van dat dit een heel leuk weekend gaat worden.

Het leven van vele Amerikanen staat daarnaast volledig in het teken van Football. En dan niet de Europese variant voetbal, wat dat is “voor mietjes”, maar American Football. Of het nou de Seattle Seahawks, de University of Washington of High School teams zijn, er is altijd veel publiek en aandacht voor de sport. Afgelopen week heb ik de eerste thuiswedstrijd van het school football team bezocht. En wat was dat gaaf zeg! Het is echt een gemis dat we op middelbare scholen in Nederland niet aan school sport doen. Bij thuiswedstrijden is het een gewoonte dat de hele school uitloopt om het team aan te moedigen, wat een geweldige sfeer tot het gevolg heeft. De overtreffende trap van High School football is College Football. Samen met mijn host familie heb ik een wedstrijd van de Huskies (University of Washington in Seattle) bezocht. En het feest begint al geruime tijd voor het begin van de wedstrijd, in zogenaamde Tailgates. Voor en na de wedstrijd zoeken groepen supporters elkaar op, om samen op de parkeerplaats bij te kletsen en te eten en drinken. Stadions van Universiteiten bieden plaats aan gemiddeld 60.000 mensen, en je moet niet raar opkijken als deze aantallen gemakkelijk gehaald worden. Naast de wedstrijd worden supporters ook andere vormen van entertainment aangeboden, zoals een massaal orkest, cheerleaders en beelden op videoschermen. Inmiddels ben ik al ook op sportgebied al aardig ingeburgerd, want ik begin American Football ook te begrijpen en waarderen. En de atmosfeer rondom de wedstrijden nogmaals fantastisch. Voor de geïnteresseerden, “we” wonnen ook nog eens gemakkelijk.

Tot slot heb ik ook nog activiteiten met de andere exchange studenten uit Washington. Ik heb een goede klik met de exchange studenten, omdat we in grote lijnen allemaal hetzelfde meemaken en elkaar dus goed begrijpen. Afgelopen week heb ik bij mij thuis een poolparty georganiseerd, en mede omdat we erg mazzel hadden met het weer werd dit een hele gezellige dag. Morgen gaan we met een groot deel van de groep hiken in de bergen, een activiteit waar ik ook erg naar uitkijk. En oja, dan is het al 20 september: precies een maand nadat ik mijn avontuur begon. Wat gaat de tijd toch snel…

Groetjes uit Federal Way!