The Seefood Diet
23:57
“I’m on the Seefood Diet: ‘I see food, and I eat it”’. Nee, Amerikaanser gaat het niet worden, bedacht ik mij lachend toen John (uit mijn tennisteam) deze uitspraak deed. Als je deze uitspraak te letterlijk zou nemen, zou dat betekenen dat je alleen al op de weg naar school vier keer zou moeten stoppen voor een McDonalds, maar er zit zeker een kern van waarheid in. Ik merk ook aan mijzelf dat ik op moet passen om niet de hele dag door te eten, want er zijn tussendoortjes en snacks genoeg. Een groot voordeel is wel dat ik nog meer sport dan ik in Nederland gewend was, dus ik hoef vooralsnog niet bang te zijn om een dubbel vliegticket te moeten boeken op de terugreis. Oh nee, daar zorgt mijn tenniscoach wel voor.
De sportcultuur in Amerika, ik kan er maar niet over ophouden, is namelijk echt fantastisch. De manier waarop er door scholen tegen sport aan wordt gekeken is uniek en uitdagend. Iets wat de Nederlandse scholen ontbreekt, jammer genoeg. Het blijft super gaaf om met het tennisteam in de krant te staan, naar een football match van de school te gaan, en de hele school in de schoolkleuren te zien rondlopen. Het was alleen wel een beetje naïef, en vooral komisch van mijzelf om doodleuk te gaan basketballen tussen alle Amerikanen. Waar ik in Nederland nog wel mee kon komen tijdens de basketbal lessen, stond ik er nu bij alsof ik in mijn eentje tegen en met Barcelona moest spelen. Aan de andere kant kreeg ik veel complimenten toen we gingen voetballen met de klas, want ondanks dat voetbal een groeiende sport is in Amerika, zijn er niet heel veel mensen die het voor een lange tijd hebben gespeeld. Iedereen zijn sport, zullen we maar zeggen.
Daarnaast ben ik afgelopen week met mijn tennisteam in Vancouver Washington geweest, waar we in een gigantische indoor zaal een tweedaagse toernooi hadden. Elk jaar heeft het tennisteam in het midden van het tennisseizoen, wat duurt tot midden oktober, dit toernooi. We verbleven met het team in een hotel, en hebben zowel binnen als buiten de lijnen van de tennisbaan ontzettend veel plezier gehad.
Waar ik sinds mijn tijd in Federal Way elke dag wel weer iets nieuws bijleer, probeer ik ook de Nederlandse cultuur bij te brengen bij de Amerikanen. Zo bleek een gouden greep om mijn mini hagelslag setjes mee te nemen: everybody loves it! Er werd zelfs al op amazon gekeken of het mogelijk was om zelf hagelslag te bestellen. Maar omdat de verschepingskosten toch wel erg duur zijn, en ik niet van plan ben mijn eigen hagelslagfabriek te beginnen, zullen mijn Amerikaanse klasgenoten het toch met het schoolontbijt moeten blijven doen. Het volgende project is pepernoten, en ik ben er eigenlijk wel zeker van dat ook die in de smaak zullen vallen.
Er is alleen één specifiek onderdeel van de Nederlandse cultuur wat ik hier niet kan en wil doen: fietsen. Op enkele mountainbikers na is er hier niemand die fietst. En ik geef ze groot gelijk, want het is levensgevaarlijk. Er zijn namelijk nergens fietspaden, en mocht je met je fiets naar school komen, dan zijn er bovendien geen fietsenrekken om hem in te plaatsen. Daarnaast is er nog een regel: als je in de staat Washington fiets, ben je verplicht om met een helm op te fietsen. Tja, ik vind fietsen normaal gesproken erg leuk, en was een goede gewoonte van mij om wakker te worden tijdens het fietsen op weg naar school, maar ik ga er hier niet aan beginnen. Zo ben ik onze kleine en authentieke Nederlandse cultuur erg gaan waarderen in deze korte tijd, iets wat ik voorheen nooit besefte.
Maar ook de Amerikaanse cultuur is erg leuk. Bijvoorbeeld de welbekende ‘sweet-sixteen’ party. Afgelopen weekend was de zestiende verjaardag van Hallie, en dat werd op zijn Amerikaans gevierd. Zonder dat ze er vooraf weet van had, kwam er tijdens het verjaardagsfeest met haar vrienden een limousine aanrijden, waarin de groep naar Seattle werd gebracht. Voor mij persoonlijk was het vooral heel gaaf om eens een limousine te zien, en Hallie's tranen van blijdschap zullen mij ook bijblijven.
Washington state is een heel natuurlijk gebied. Er is veel groen, er zijn veel meren en er is een prachtige natuur. Het letterlijke hoogtepunt van de staat is de Mount Rainier. Deze enorme berg (het lijkt van een afstand wel alsof deze berg alle andere concurrenten heeft gekleineerd), heb ik samen met de andere exchange studenten beklommen. Het was zonde dat er veel mist hing rondom de berg, een mooi uitzicht zat er daarom niet in, maar het was alsnog indrukwekkend om deze berg te beklimmen langs de prachtige hike-paden. Het is een ongeschreven regel dat je als inwoner van Washington state ten minste een keer de Mount Rainier op bent geweest, en mijn marketing docent, die maar blijft zeggen dat ik uit Denemarken kom (vraag me niet waarom), is zelfs vijf keer op de top geweest. En ook als je niet van klimmen houdt is er genoeg te zien, van natuur tot dieren, wat een tocht op de Mount Rainier al snel een succes maakt.
Inmiddels begin ik op school steeds meer geluiden te horen over Homecoming, dat op onze school gepland staat voor 17 oktober. Homecoming wordt oorspronkelijk gevierd om oud studenten van de school terug te zien, en er is een banket, een dansvloer en meestal een footballwedstrijd. De schoolweek voor homecoming is daarnaast een ‘verkleed’ week, met elke dag een andere dresscode. Omdat het voor mij allemaal nieuw is, en het een eenmalige kans is voor mij, ben ik erg benieuwd hoe dit feest gaat verlopen. Maar goed, elke dag staat voor mij vooralsnog in het teken van verassingen, dus laat ik niet te ver vooruit kijken…
Groetjes uit Federal Way
 |
| Het indoor tennis toernooi in Vancouver |
 |
| Samen op de foto met Tae-San, de andere singles speler |
 |
| Het complete tennisteam van dit seizoen |
 |
| Jawel hoor, dit is de Amerikaanse sweet sixteen party |
 |
| Op weg naar de Mount Rainier |
 |
 |
| Toch schattig om de eekhoorns te voeren :) |
 |
| Met de andere exchange students tijdens de beklimming van de Mount Rainier (en nee, dat is niet alleen deze steen...) |
 |
| Deze foto moet ik toch even toevoegen: tijdens het inleveren van onze engels literatuur essays hanteert onze leraar een 'bus' principe. Door aan een touw te trekken verplaatst een kartonnen inleverbak door het lokaal... Bijzonder |
0 reacties