De cirkel is bijna rond
18:53
De cirkel is rond.
Althans, zo voelde het toen ik afscheid moest nemen van de exchange groep. Twee
dagen nadat ik aankwam in Washington ontmoette ik de groep bij Lake Tapps, en
leerden we elkaar kennen via spelletjes. Het hele jaar lang hebben we
activiteiten gehad, en daardoor is er hele speciale band ontstaan. Want ondanks
het feit dat we uit verschillende landen komen, van Tajikistan tot Venezuela,
hebben we hier in Washington allemaal ongeveer hetzelfde meegemaakt. Nu, zo’n 10 maanden na
onze eerste ontmoeting, hadden we een afscheidsbarbecue op de plek waar alles
begon. En dus werd het een emotionele maar gezellige middag, waar op ons jaar
werd teruggeblikt, en nog een keer plezier werd gemaakt. Ik ga deze groep
missen, en ik hoop dat ik in contact kan blijven. Al zal dat lastig genoeg
worden.
En zo is het
afscheidsseizoen begonnen. Twee dagen na de barbecue heb ik mijn laatste
schooldag gehad. Tijdens een speciale ‘moving up assembly’ werden de seniors
die niet meer zullen terugkeren uitgezwaaid, terwijl de andere klassen van plek
wisselden. Op de diploma-uitreiking na is Todd Beamer nu een gesloten boek voor
mij. Nu waren de laatste schooldagen al niet zo bijzonder meer: het enige boek
dat ik nog meenam was het jaarboek, om gesigneerd te worden. Toch, ondanks dat
ik maar 1 jaar naar Todd Beamer ben gegaan als exchange student, voelt de
school nu erg vertrouwt. Voor de school zelf was het niet het beste jaar, met
vele incidenten, maar voor mij zal mijn tweede middelbare school altijd
speciaal blijven.
Afgelopen week heb ik
zelfs nog een andere middelbare school bezocht. Ik weet niet wat het is met
mij, maar ik beland altijd weer op een nieuwe middelbare school na al officieel
afscheid te hebben genomen van een ander. Dit keer bezocht ik Sandpoint High
School in Idaho, de school waar Merel naartoe gaat. Het was heel gaaf om een
van mijn beste vrienden weer te zien na 9 maanden, en ik had de kans om te zien
hoe haar jaar in Sandpoint High School is geweest. Bij deze, Merel bedankt dat
ik mocht komen!
Sandpoint is een
prachtige stad midden in de natuur. Het ligt aan een meer en heeft een ski
gebied, en de stad zelf is klein genoeg om doorheen te lopen. Vergelijk dat
eens met Federal Way en omgeving, wat zich onderscheidt in modaalheid. In
Sandpoint kent iedereen elkaar, waardoor je daar wel naar de buren kan om
suiker te lenen. Bovendien merkte ik dat iedereen super gastvrij was, Merel’s
gastouders voorop. Zo ging ik wielrennen met Merel’s gastvader, en zijn we naar
de top van Gold Hill geklommen. Daarnaast bezit haar gastouders een
vakantiehuisje aan het meer wat je het gevoel geeft dat je permanent op
vakantie bent.
Sandpoint heeft eigenlijk
maar 1 nadeel: het is redelijk afgezonderd van de bewoonde wereld. Daarom
gingen Merel, haar vriendin Saskia, met mij mee terug om Seattle te zien. Het
was grappig om voor gids te spelen in een stad die ik voorheen alleen bij naam
kende, en zo heeft Merel ook kunnen zien waar ik als exchange student heb
geleefd. De dag werd nog veel mooier voor mij toen we erachter kwamen dat er
diezelfde dag een Copa America wedstrijd werd gespeeld in Seattle: Peru -
Haïti. We werden in eerste instantie afgeschrikt door de enorm hoge ticketprijs
voor deze ‘hoogstaande’ wedstrijd, maar we hebben toch een manier gevonden om
goedkoop binnen te komen. Hollands als we zijn hebben we afgedongen bij
straatverkopers, en hebben we 4 tickets gekregen voor de prijs van 1. Alle
cliches over Nederlanders zijn dus waar.
Uitgaande van onze
Hollandse gierigheid, was ik ook verbaasd dat in Nederland het fenomeen
‘potluck’ niet zo bekend is. Misschien ligt het aan mij, maar hier in Amerika
is het in ieder geval heel normaal. Een potluck is een ontbijt, lunch of diner
met een grote groep mensen, bijvoorbeeld een schoolklas, waar het gebruikelijk
is dat iedereen zijn steentje bijdraagt. Zo moest ik voor het fruit zorgen
tijdens een potluck in onze ‘government and politics’ klas, en nam ik het
bestek mee voor een potluck in ‘speech and debate’. Ik vind het een leuke
traditie, omdat je een heel gevarieerde maaltijd hebt die je weinig kost.
Daarnaast heb ik na
Basketball, American Football en Soccer nu ook de laatste ‘grote’ sport in
Amerika bezocht: Baseball. De Seattle Mariners spelen in de hoogste divisie, en
ik mocht een van de topaffiches bekijken. Wat mij wel verbaasde was dat het
stadion bijna leeg was, al was het wel een Dinsdagavond waarop er gespeeld
werd. En wie niet zo bekend is met baseball: iedereen neemt rustig de tijd.
Wedstrijden duren al gauw 3 uur, en er is niet zo gek veel spektakel naar mijn
mening. In de 7e van de 9 innings, bij een 2-5 achterstand, besloten we dan ook
om naar huis te gaan. Uiteraard waren wij de sukkels van de avond, want de
wedstrijd eindigde in 6-5. Het zal wel aan mijn negatieve houding hebben
gelegen.
Dan nu iets heel
positiefs: afgelopen week heb ik te horen gekregen dat ik ben aangenomen voor
de studie PPLE aan de Universiteit van Amsterdam. Na 3 maanden vol met essay’s
sollicitatiebrieven, en een engels test, kreeg ik te horen dat ik in September
mag beginnen! PPLE staat voor Psychology, Politics, Law and Economics en de
studie focust zich vooral op de samenwerking van deze vakgebieden. Ik kan niet
wachten om te beginnen!
Het feit dat ik weer wat
om naar uit te kijken heb maakt het voor mij ook makkelijker om afscheid te
nemen van Washington. Gelukkig heb ik nog twee weken over, waarin nog genoeg
leuke dingen gepland staan. Zo komen mijn ouders mij bezoeken, en komt er
misschien nog een afscheidsfeest. Misschien is de cirkel nog niet helemaal, maar bijna rond.
Groetjes uit Federal Way!
Prom 2016 met mijn groep. |
Raphael (France), me, Juan (Mexico), Pietro (Italy) and Fernando (Argentina) tijdens de afscheidsbarbecue |
Lake Tapps |
De Goodbye assembly in Todd Beamer, waarin symbolisch de ballonnen werden losgelaten |
Bergop wielrennen met Andy (Merel's gastvader) |
Eindelijk Merel weer gezien! |
Peru - Haïti |
Goodbye met een potluck in AP Government and Politics |
The Mariners game in Seattle |
0 reacties