Skiën, 18, en Fuke uit Japan

23:09

Wat de NS in Nederland en de Amerikaanse schoolbussen met elkaar gemeen hebben? Ja, ze zijn allebei geel, maar er is een meer treffende overeenkomst. De dag voordat wij weer naar school moesten waren er wat sneeuwvlokjes gevallen in Federal Way. Omdat het klimaat hier hetzelfde is als in Nederland, kroop iedereen onder zijn steen vandaan om te genieten van de verse en zeldzame sneeuw. Een dag verder was alle euforie echter weg. Alle sneeuw inmiddels al lang en breed gesmolten, werd mij pijnlijk duidelijk dat de bus 2 uur laten zou komen toen ik tevergeefs bij de bushalte stond te wachten. De NS is dus niet uniek in zijn soort.

Voor de echte winterse omstandigheden moet je dus niet in Federal Way zijn. Maar, op slechts een klein uurtje landinwaarts beginnen de bergpassen op te doemen, en begint het landschap steeds witter te worden, met hier en daar een gelegenheid om te skiën. Een kleine maand geleden is het skiseizoen geopend, en daar heb ik al meerdere keren gebruikt van gemaakt. Als een ski liefhebber is het heerlijk dat de afdalingen op kleine afstand liggen, want je bent niet verplicht om minimaal een week in een duur hotel te verblijven. Zo heb ik met een groep vrienden ‘genachtskied’ na overdag gewoon naar school te zijn gegaan.

Over school gesproken: het 2e en laatste semester is deze week begonnen. Het schoolsysteem werkt hier weer net even anders dan in Nederland. Het 1e semester rond je volledig af, en het 2e semester kun je zien als een nieuwe kans. Alle cijfers worden gereset, en je hebt de kans om klassen te wisselen. Verder zijn alle ‘wintersporten’ afgelopen: afgelopen week heb ik voor het laatst gezwommen. Na het reguliere zwemseizoen heb ik mijzelf tegen mijn eigen verwachting in gekwalificeerd voor de district wedstrijd, en daar eindigde dan echt mijn seizoen. Met een zogenaamde ‘senior night’ tijdens de laatste thuiswedstrijd werden ik en de andere seniors tijdens de laatste thuiswedstrijd bedankt, omdat wij er in het nieuwe seizoen niet meer bij zullen zijn. Een bedankje voor bewezen diensten dus.

Verder hebben de afgelopen weken de meest uiteenlopende onderwerpen het nieuws gedomineerd. Het begon met de nieuwe Star Wars, waar iedereen, en geloof me, echt iedereen gefascineerd door is. Mijn host broer heeft geloof ik wel 10 verschillende t-shirts onder de kerstboom gekregen, en zelfs Hillary Clinton sloot haar speech af met de beroemde woorden ‘may the force be with you’. Dus ook ik kon er niet aan ontkomen om de film te zien, alvorens ik de trilogie in marathonvorm had verslonden. Daarna sloeg de media attentie over naar de Powerball trekking. Als een kuddedier heb ik ook maar een lot gekocht, ondanks dat ik mij ook wel realiseerde dat zelfs de kans om de oudejaarstrekking in Nederland te winnen 1000 keer groter was, naïef dat ik ben. Dit weekend staat een nog groter circus op het programma: de Super Bowl. Helaas niet met de Seattle Seahawks, zoals in 2013 en 2014, maar spektakel zal er gegarandeerd zijn. American Football ben ik zo langzamer hand ook wel gaan waarderen, al moet ik zeggen dat ‘soccer’ voor mij nog steeds op eenzame hoogte staat als favoriete sport. Ik blijf nog een beetje een Nederlander.

Ongemerkt ben ik namelijk al aardig ingeburgerd, als ik mijn directe omgeving mag geloven. Skypen gaat al niet meer zonder het gebruik van een Engels woord hier en daar, en vergeef het me alsjeblieft als er d- en t-fouten te vinden zijn in mijn blog. Ik noem het zelf maar de grauwe zone: mijn Engels is in mijn ogen nog steeds niet perfect, en het kost mij soms moeite om weer terug te schakelen naar Nederlands. Dat hoeft ook voorlopig nog even niet, al ben ik inmiddels al wel over de helft van mijn uitwisselingsjaar. Maar, om maar even in clichés te spreken: het glas is nog half vol.

En er is nog een mijlpaal verstreken de afgelopen week, want ik ben nu volgens de wet volwassen. 18 is een leeftijd waar je in Amerika bijzonder weinig aan hebt, en ik al helemaal, want het enige wat verandert op je 18e is dat je kiesgerechtigd wordt, en laat dat nu net iets zijn dat niet voor mij geldt. Toch heb ik een hele leuke verjaardag gehad, met vrienden van over de hele wereld, wat het toch wel weer speciaal en uniek maakt.

Een van die nieuwe vrienden is een exchange student die sinds kort in hetzelfde gezin als ik woont: Fuke uit Japan. Sinds twee weken is ze in Amerika, en het voelt voor mij al bijna alsof ik zelf een uitwisselingsstudent in huis heb, zo normaal alles al voor mij is. Zo kan ik alles van twee kanten meemaken. Fuke gaat trouwens naar dezelfde school als mij hostbroer en hostzus, en niet naar mijn High School. Toch zie ik haar genoeg in huis, en ik kan erg om haar lachen. Ze blijft hier tot April, vrij kort dus, en daarom kan ik maar kort van haar genieten. Zo heeft ze altijd een vertaalmachine bij de hand, en mede daardoor zie je haar met de dag mondiger worden.

Omdat ik het niet kan laten, heel even over politiek dan, sinds het verkiezingscircus sinds de caucus in Iowa op gang is gekomen. De hoofdstad van de staat Washington is niet Seattle, maar Olympia. Een gevalletje Haarlem en Noord-Holland dus. Met de exchange students heb ik de ‘state-capitol’ bezocht, waar genoeg te zien op bestuurlijk gebied. Anders dan in Nederland hebben staten in Amerika veel meer invloed op het dagelijks leven, en net als in iedere staat is de zogenaamde ‘trias politica’ heel duidelijk te zien in Olympia: naast het indrukwekkende gebouw van de Senaat en the House of Representatives staat een even indrukwekkend gebouw voor de rechterlijke macht, en het huis van de gouverneur was ook niet te missen. Om de vergelijking met Haarlem er even in te houden: gebouwen als deze zul je in ons nuchtere landje niet zien, en al helemaal niet in de provincies. Het blijft natuurlijk wel Amerika. Voordeel was wel dat je er een goed dagje kon rondlopen, waarna je een aardig beeld kreeg over de overheid in Washington (de staat, en niet DC). De landelijke politiek is in principe een kopie van het systeem in de staten. Wat ook de verkiezingen weer in een ander daglicht stelt: wie de nieuwe president ook wordt, veel invloed uitoefenen zal altijd lastig blijven in het Amerikaanse systeem, met Congress en de rechterlijke macht. Tegen die tijd ben ik al lang weer terug in Nederland trouwens, want het circus is pas net begonnen. Ik weet inmiddels precies op welke dag ik weer terug zal zijn in Nederland: 22 juni. Maar voorlopig nog even hier, gelukkig.

Groetjes uit Federal Way!

De Straten van Wenachee, in het midden van Washington.
Waar temperaturen van -19 graden celsius in de winter
de normaalste zaak van de wereld is. Brrrr